Blubry zez Kościana

Betki

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Kożdyn jedyn z naszy wiary wiy, że po naszymu na grzyby godali my betki. Buło to na jesiyń. Łod trzech dni siumpiuło, a dzisiej w nocy to nawet buła fest gisuwa. Loło jak zez wymborka. Jednako łod rana to nawet klara zaświyciuła, wiync jak my wcześni się zgodali, skorno wpucli my ździebko śniadania, wypryśli my zez chaci, jo i mój młodszy brachol na podwórko, gdzie czekali na nos kumple, Kaju zez ździebko zgyziałym zez chłodu Kakusiym, bo Kakuś, ta gelejza, ni mógł wew wyrku spiłować i już łod piunty rano czajuł się na nos na podwórku.

Ale jak buło godane, że dzisiej na betki, to na mur - betun trzebno buło iść bez żodnygo stalowaniu się. Zaro tyż wziynli my po wymborku abo kuszce (co ktu mioł), do kiejdy kawoł knypka, (a Kaju to nawet mioł tytke klymków do cyckania) i zgolali my bez Kurzum Góre do racockiygo lasu, gdzie zawsze zaczynało się szpycowanie za betkami.

A mieli my fest rozeznanie wew betkach, które sum do jedzy i gdzie jakie rosnum, nie to, co dzisiejszo wiara, co ino czorne łebki znajum i może jeszczyk co niektóry papudrok prawdziwki i kozoki. Wew racockim lesie możno buło najdnuńć, prócz tych, co sum wymiyniune: smordze, kurki, krowie gymby, sarny, sinioki, maśloki, sitka, gynsie pympki, borowiki, zajączki, czerwune koźloki, kiepki, opiyńki, zielonki, sowy, kozie brody, surojodki, bedłki, olszówki (ino młode), a i rydze się trafiuły. Mo się rozumieć, że kożdyn gatunek wew inkszym lesie i nie wszystkie naroz, ino jedne rychlejsze, wcześni nawet na wiosne i latym, a inksze zaś późnum jesiynium.

Zaś trujoków, takich jak muchomory, to my nie zbiyrali, chocioż godajum, że kożdo betka jest do spucniyńcio, ino że niektóro to tylko roz. Długo żym ni mógł skapnuńc, o co się rozchodzi zez tym „ino roz” , dopiero mi Kaju wyklarował, że jak roz spucne se trójoka, to na drugi roz bydum betki co najwyży rosły nady mnum, na cmyntorzu. Na poczuntek opyndzlowali my zez betków zagajniki i młodniki, których sporo buło kole leśniczówki. A ktu pierwszy nojdnuł prawdziwka, tyn buł nazwany królym bedkowanio.

Zez zagajników, chociaż wyleźli my podrapani i ubrechtani jak dzikie proszczoki, to jednak num sie to opłaciuło, bo kożdyn jedyn sporo różniastych betków zez tych kieretynów wytośtoł. Dali zaś to my walili rychtyk prosto wew kierunku szosy racockiyj bez stary las sosnowy. Kaju buł dość gilaty i na swoich fest sztelugach gnoł do przodku, że nie dali my rady za nim nadunżyć.Un kole szosy znoł takie swoje miejsca zez prawdziwkami. Po prowdzie jak już prawdziwki łopyndzlowoł, to se siednuł na jakim piyńku, zewlyk jake i czekoł na nos, co by num te najfajniejsze pokozać. Kakusiowi to oż bryle na kuniec kluka się smykły i papa się roztwarła, bo chocioż kożdyn jedyn mioł troche wek na punkcie betków, to jednak takiego fifa jak Kaju , takiego dryga do betków zez nos nikt ni mioł. Kaju to nawet jak buł ze sie zadowolony, to doł każdymu do pazury po klymku , nie zez tytki, co by mu który dwa naroz nie wygarnuł . Kożdy pożuchloł tego kajowygo klyma i dali wew droge.

Szło się tero bez las zez dość wysokiym trowskiym, dziebko szagum wew kierunku torów bany gostyńskiej, co jechała bez racocki las łod struny Lubosza. Tam tyż możno buło fest betków nazorgować, ino trzebno buło ciyngiym wew trowe szpycować, co by je najdnuńć. A rosły tam same olgachne kapeluny jak papcie, tak że pod kuniec kuszki i wymborki buły czubato napakowane. A i zdarzuło się niekiedy, że musiał co niektóry jake zewlyc, rynkowy na pynk zawiunzać i w ty jace jak wew worku betki tośtać do chaci, tyle się tego nazbiyrało. Wiara godała wtynczos, że jest tak zwany wysyp. Czymu mówili: „wysyp” nijak ni mogli my miarknuńć. Przeciyż zawsze wszystkie betki jakieimsimś tam sposobym dowlekli my do chaci i nic num się nigdy nie wysypało. Tak i tum razum. Chyba żeli inne ciarachy betki wysypały, ale my takich nigdzie nie nojdli.

Tak letko się chichrajunc, choć skatajyni tym betkowaniym, przywlekli my się nazad zez naszymi zbiorami do chaci.