Blubry zez Kościana

Kakuś

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Kakuś to buł rychtyg najwiynkszo ciaracha, religa i ćmok naszy eki. Nieroz by kozali mu kumple fyrać precz i jeszczyk nawszczylaliby mu po papie, jak kumu głupio przyloz. Dawali so i jymu spokój ino bez to, że buł jedynok, łoczko wew głowie swoi famuły, bez co mioł zawdy dziebko banioków, nowiutkum skórzannum, śnurowanum blaze do kitowanio (choć niewiada po co, bo barzy gorzy łod niego już grajeć nie szło).

Mioł tyż fest szajbe zez mocholu do gry wew dołka, co mu łojciec na tokarni wew Ceglorzu utoczuł i jeszczyk pore inkszych, fifnych rzeczy, jak nowum kufte czyli rower, pistolet na korki i na wode, indianerski strój, takie tam retynta, co ciyngiym inkszo wiara nie miała. A że łostatni nyrol nie buł, abo i buł, ino mioł fefry przed wiarum i nie szczypoł sie, jak mioł co dać abo pożyczyć na wieczne niełoddanie, wiync zez ty łachy należoł do naszy eki. Tyn laicha, niewyrośniynty kakaludek, jak i na ece, tak i wew lani buł cienias, bo prowie kożdum klape zaliczoł bez dwa lata.

Manygowanie zamiast nauki tymu ulelanymu mamisynkowi nojbarzy pasowało. Zaś na leji, jak buł pytany, to klepoł byle co, abo co mu jako inkszo psianyga podpowiedziała. Roz na historii buł pytany o zabytki Krakowa. Kakuś coś tam bebloł łod rzczy. Któś mu podpowiedzioł: „Sukiennice”- łun kiepsko dosłyszoł i paple: „Za- za- zabytkowe su-su-teryny, takie dawne l-latryny...”

Buła zez tego kupa śmiychu, chichranie do kuńca leji.
Rychtyk takie różniaste komsztrasy tymu rojbrowi ciyngiym sie trafiały, a łun rżnuł głupa, jakby sie jakiygo szmergulasu napiół, co nie szło sie za doś borchać na tegu szplina.

Zaś na ece, to nojbarzy pamiyntum, jak roz kiedyś grali my na podwórku u Kakusia wew dołka i ta łamaga tum swojum mocholowum szajbe śwignuł tak, co mało że dwa metry łod dołka, to rychtyk trafiuł wew gulik łod dyszczówki.

Nie znać buło po jego papie, co by sie tym pechowym rzutym przejuł, zaś rug- cug wytorgoł zez szopki kawoł brechy i dali, z cały epy zaczuł mocować sie zez kratkum łod gulika, oż ta wyprysła, ino wew dwóch kawołkach.
-To-o sie u kowola ze-eszwajsuje- fachowo łoceniuł - szak szajba ważniejszo, nie?

Ale tero trzebno buło po nium zleżć na dół. A zez tego gulika capiuło takum zojchum, co nie szło spiłować i kożdymu na womity sie zbiyrało, jak ino sie nad tum dziurum pochyluł. Bo wiara zez tego podwórka (a chebać ciyngiym i zez sunsiednich), co roz to połyn wymbór jakiejsiś ślumpy tam wylywała.

Ale Kakuś eknuł, co sóm tam jakiesiś szczebelki, jednum łapum zatkoł se kluke, drugum złapoł za te szczeble i zaczuł złazić na dół. Bo chcioł pokozać co nimo dryga i so poradzi. Jednak wew półowie drogi jedyn szczebel barzy łod inkrzych zeżarty rdzum, ukrychnuł sie pod Kakusiym i ta siyrota sprys na dół, ale nie cołkiym. Łokozało sie, że gulik jezd coroz to wynższy ku dołowi i tyn nasz szambonurek sie zaklinowoł jak korek wew flaszce jabola. Próbowali my biydoka na różniaste sposoby wytorgać, ale nijak sie nie dało. A łun, siyrota, wew ty dziurze dar sie jak łopyntany: RA-ATUNKU, LU-UDZIE PUMÓŻCIE! TYN S-S-SMRÓD MIE ZA-BIJE!

Zaś zrobiuło sie zbiegowisko, któś zadzwuniuł po straż pożarnum. Strażoki, rozbiyrajunc tyn gulik cegła po cegle, po poru godzinach, już za ciymnygo, wytośtali tego cuchnuncygo, ledwie dychajuncygo biydoka i łodstawili go na pogotowie. Jakoś nic strasznygo mu sie nie stało, łoprócz poru sinioków, łobdarcia skóry, wiukania i niegroźnygo zaczadzynia smrodym.

Za to łojciec jego mioł sprawe na kolegium za niedopilnowanie i narażynie bymbasa, bo niewiada skyndy szkioły tyż sie przyknajuły do ty wpadki Kakusiowy, spisali protokół i łoddali sprawe do kolegium. Nu i musioł un najuńć fachmanów do łodbudowania gulika, co go strażoki rozebrali. Szak najbarzy żal buło mocholowy szajby, co jeji mimo poświyncynia i poniesiunych strat nie udało sie łodzyskać. Ale zez Kakusiym to tak zawsze.