Blubry zez Kościana

Na autostopie

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Wew latach sześćdziesiuntych, razym zez big-bitym nastała moda na podróżowanie po kraju autostopym. To znaczy byle czym, z byle kim, byle jak, byle gdzie, byle jak najdali łod haci i za darmoche. Nieważne dokund, ważne, co by nagibać jak najwiyncy kilosów. Buły nawet takie fest, rychtyk do tego szportu akuratne ksiunżeczki zez kuponami dla kierowców, co zaś który frajer nazorgowoł łod autostopowiczów wuchte kupunów, móg wew losowaniu wygrać jakum nagrode zez towarów luksusowych, jak radio tranzystorowe „Koliber”, łodkurzacz abo pralke „Franie”.

Jednak żodyn kierowca na „stopie” nie pochwoluł sie, co by coś wygroł za te kupuny. Buła tyż wew tyn czas na fali tako jedna big-bitowo wydziyrpapa wew skórzannych portkach, co rychtyg ciyngiym wew radiu buło słychać jum, jak sie drze: „Jedziymy autostopym! Jedziymy autostopym!” Tak tyż wiara cołkimi ekami wew wakaje ruszała na trasy autostpowe. Przeważnie godali, że „na stopa”.

Zaś do tego autostopu namówiuł mnie Zbiniu. Przyloz du mnie z rana i godo: Tej, co bydziesz gniuł bez wakaje wew chacie, ni mosz doś bejmów? Sie nie łam, ady jazda stopym jest za datrmoche, a zaś na trasie wiara ci kipnuńć zez głodu nie do. Zawsze sie coś wykumbinuje. Pakuj rugzak i za godzine spotykumy sie kole Tyty na wylocie zez miasta.

Łun zawsze buł wyrywny ejber i musioł zez jakiemsiś głupim pomysłem wyskoczyć, ale tyn pomysł durch mi sie spodoboł. Wew te wakaje nie zanosiuło sie na żodne atrakcje. Wtynczas nie potrzebowołżym wiele czasu, co by sie zdecydować na takum wyprawe. Chapłym rugzak, wetkłym wew niego pore lumpów, kawoł chleba, jakieś jabza, pumidorów pore, kostke „marychy”, dwie flaszki (zez porcelanowym zamykotkiym) wody sodowy i jeszczyk pore innych drobiozgów.

Na sie wdziolym wiatrówke i zawołołym:
Matka, jade zez Zbiniym na autostop?
– Co? Gdzie? Teroz? Dokund? A zaś kiedy wrócisz?
- Jak przyjade, to byde! - zawołołym łod progu, trzasłym drzwiami i tyle buło mnie widać.

Zbiniu już czekoł na mnie tam, gdzie my sie umówili.
- Już myślołym, że żeś drygnuł i nie jedziesz.
- Co? Jo drygnuł? To mnie aby jeszczyg nie znosz.
Wyszli my na szose za miasto i zaczli kiwać na jadunce auta, wprowdzie łapskami, bo ty bioły ksiunżeczki zez czerwunym kółkiym dla autostopowiczów my ni mieli, bo niby skyndy? Szak dopiyro łod niecały godziny byli my zainteresowani autostopym. Nim sie piyrsze auto zatrzymało, to łapska num łod machania uwiyndły i nawet rozmyślołżym, ino po cichu, co by ty imprezy nie zakuńczyć, ale nie chciołym so robić poruty przed Zbiniym.

Jednak pore kilosów za miastym zatrzymoł sie „Star”. Kierowca wychyluł sie i zawołoł:
- Jade do Rawicza, może być?
- Byle do przodu! – łodkrzyknuł Zbiniu, jak stary autostopowicz
- To ładujcie sie na pake!
Musze sie przyznać, co Zbiniu zaimponwoł mi tym łobyciym na „stopie”. Rug-cug wgramolili my sie na pake, a tam już połno „stopowiczów” zez gitarum i dwie „stopowiczki” razym zez nimi podrobiajum Karin Stanek wew jej przebojach.
-Cześć wiara! –zawołołym.
-Jaka wiara? Wiara jest w kościele, - chichrajunc sie któryś łodpowiedzioł. A na to drugi:
- To są poznańskie pyry, przecież jesteśmy w Wielkopolsce.
Byli zez Krakowa, wrocali znad morza do chaty, a raczy wedle ich gadki do domu. Fest wiara, łod razu skumplowali my sie zez nimi. Musieli my, oż do samego Rawicza ciyngiym godać po naszymu i tłumaczyć, co by sie jorgli, ło co sie rozchodzi. Zaś my sie ni mogli jorgnuńć, jak uni u sie majum, co zez chaty nie wychodzum na dwór ino na pole.

Wew Rawiczu złapali my stopa do Legnicy, tyż, aby ciynżarówa zez kisym, ale wysiedli my pore kilosów pryndzy wew wsi Kochlice, co by sie rozglundnuńć za jakim miejscym do przekimania, bo sie ściymniało. Nojdli my za wiochum stóg siana, zagrzebali my sie i nynali ciyngiym do południa, łokropnie skatajyni. Łobudzuiuło nos ujadanie jakiygoś kejtra, który po prowdzie drygoł sie wleźć za nami wew stóg, ale dopiyro jak Zbiniu doł mu pore landrynków, to sie zez nami skumplowoł i nawet łodprowadziuł nos, aż na szose do Jeleni Góry. Do ty szosy buł prowdziwy pieszostop, bo zez ty wiochy i bez Legnice wydeptali my jakie dziesiyńć kilosów.
- Nigdy nie spodziywołym sie, co na stopie trzebno sie tyle nałazić- burknuł Zbiciu.
Wew rowie przy szosie naszli my nowych stopowiczów. Jakoś dziwacznie godali, prowie po naszymu, aby dziebko inaczy:
- Kaj żeśta sum... to wy sum gorole a my hanysy...
Buła to wiara zez Ślunska. Ale na stopie wszyscy sum kumple. Wszamali my zez nimi reszte naszych zapasów. Uni jak ekli tum naszum mizernum jedze, to dali kożdymu wew łape kawoł kichy, łodpolili num tyż flaszke piwa, a zaś Zbiniu poczynstowoł jeich ćmikami.

Do Jelyni Góry zajechali my wew fest humorach, dziynki hanysum, chocioż wew stary „Nysce” nie buło czym łoddychać i capiuło rybami i kiszunum kapuchum, to zaś na trasie sie łokozało, co uni mieli spory zapas piwa, a nie kochajum aby warszawioków. Uni tyż zaprowadzili nos do taki stanicy dla autostopowiczów i przemycili nos jako swoich, bo my byli bez ksiunżeczek. Można sie buło umyć a nawet buł szałer, ino woda prawie zimno. Buł i materac zez kocym do nynaniu, i wew wymborku zez wielgum chochlum gorunco herbata, a rano zbożówa.

Zez Jeleni Góry pojechali my do Bolkowa, zaś zez Bolkowa oż za Świdnice, do wioski Pszenno, jakiś kilometr za Świdnicum. Znowyk spanko wew stogu, tum razum na głodnygo, zaś rano oba my mieli doś autostopu. Wytrzunsania sie, dobrze, jak jechali my Nyskum abo Żukiym, bo nojczyńści to Starym abo Lublinym, na pace, a buło, że i na przyczepie traktorowy. Łodekciało num sie tyż spania wew stogach, kiepski jedzy, wyczekiwania po rowach przydrożnych na łaskawszygo kierowce. Jednym słowym urok autostopu przyblod num dziebko, guli tych niewygód.

A tu, za Świdnicom, zatrzymuje sie elegancki Fiat, pusty, aby zez kierowcum, który num godo, co jedzie do Wrocławia i może nos podrzucić. Papy num sie roześmiały, rozsiedli my sie wygodnie z tyłu, kierowca doł po gazie i....

Niewiada skyndy, nagle wyprzedzo nos radiowóz i kiwo lizokiym. Kierowca zakluł brzydko i zatrzymoł sie. Szkioł zez lotny, wew bioły bobie i ciymnych brylach, podszed, zasalutowoł i sprawdzo dokumynty. Zaś pyto sie uprzejmie:
- A ci panowie z tyłu to skąd?
- A, to autostopowicze, zabrali się po drodze do Wrocławia.
- Książeczki autostop macie?
- Nie, zapumnieli my se je wziuńć…
- Skąd jesteście? – spytoł .
Nie wiym,co porypało Zbinia, że bez namyślaniu klepnuł:
- My jezdymy zez Wrocławia.
- Coś akcynt mocie inny i godocie jak poznanioki, prosze wysiadać, a pan może jechać dalej. 

Fiat odjechał, a my zostali zez tym szkiołym, co sie zaś późni łokozało, buł rodowitym poznaniokiym i tyż zaro sie kapnuł, co jezd lous.
-Dowodów pewno też nie macie, boście za młodzi, a jakieś legitymacje szkolne?

No, to my mieli i sprawa sie ganc rypła, bo bez tum bujde Zbinia, wew żodne nasze zapewniynia, co my nie brykli zez chaty i rodzice wiedzum, że sum my na autostopie, nie chcioł num uwierzyć. Zabroł nos do wyjaśniynia, na powrót do Świdnicy, na posterunek. Tam nos zamkli i łobdzwunili do naszych staruszków. Zaro tyż sie łokozało, że Zbiniu nabrojuł coś łojcu, boł sie lania i stund u niego ta szybko decyzja, co by sie wybrać zy mnum na stopa, ło czym jego famuła nic nie wiedziała i sie zamortwiali, gdzie tyn piorun może być. Najwiyncy to jego matka, co ni mogła spać po nocach, a tero rychtyg sie ucieszuła, że sie najdnuł.

Musieli po nos łojce przyjechać do Świdnicy, jak po depozyt, co by nos zabrać do chaty. Zez tego wszyskiygo Zbiniowi sie upiekło, bo łojciec już sie nie borchoł i lonia nie buło. Ale na autostop już nos tero nie ciungło, bo my sie jorgli, co podróże po prowdzie kształcum, ino lepi jak sum rychtyg dobrze przygotowane i barzy przemyślane.

Tak tyż dowiedziołżym sie łod łojca, co niektóro starszo wiara przed podróżum mo wew zwyczaju posiedzieć so dłuższom chwile i nic du sie nie godać. A my, jak te dwa warioty, mnij czasu potrzebowali, co by powziuńć decyzje, zabrać sie i jechać, nie wiada za co, nie wiada gdzie, nie wiada czym i po co, niż potrzebujum ci starsi, aby posiedzieć przed planowanum i przemyślanum podróżum. Bez to tyż i zakuńczynie naszy autostopowy wyprawy nie buło jednak takie cołkiym udane, jak na prawdziwych autostopowiczów przystało.
Ale w deche wspumniynia zostały. Nu, może zez pominiynciym drobnygo incydyntu kole Świdnicy.