Zawżdy jak my na podwórku coś nabroili, wybili jakum szybe, abo bez gupie pomysły narobili my jakiesiś inkszych szkodów, to zawżdy jakoś sprawa sie rypła i wydało sie, że to naszo sprawka. Zaś kuńczuło sie loniym wew chaci łod łojca. Chyba co by sie wydało, ktu jezd winny, to by buła kara indywidualno. Ale nik nie śmioł sie wychylić i skarżyć na drugiygo brachola. To dopiyro by buła poruta na cołkum eke, wiync obrywali my solidarnie, zawżdy bez wyjuntku. A buło na naszym podwórku sporo możliwości, co by so nagrabić u staruszków na lonie.

Kole nos, po sumsiedzku, buła baza transzportowa Peesesów. Stojały tam bez specjalnygo zabezpieczynia różniaste auta ciynżarowe przeważnie ponimieckie zez demobilu. Buła tam tako tablica, na który stojało napisane: „Na teren bazy obcym wstęp wzbroniony”. Ale my sie za obskich nie uwożali. Szak ta baza buła na naszy ece. Swyndziuły nos pazury i korciuło, co by do jaki szoferki zaglundnuńć i pomajstrować, zwłaszcza że po południu, po robocie, pilnowoł ty bazy aby jedyn taki stary kaker, co chocioż buł za stróża, to ciyngiym nynoł wew stróżówce.

Nojbarzy to nos kusiuło takie jedno stare auto ciynżarowe, co my na nie mówili „brynczykojko”, zez tego, co jak jechało, to doś gupio warczało, trzeszczało i kaszlało, jakby za chwile miało zdechnuńć. A i klaksun miało taki brynczuncy, niepodobny do żodnygo innygo auta. Ciungło nos, co by sprawdzić, jak to jezd, że tyn klunkier jeszczyk jeździ, wiync jednygo razu, jak stróż nynoł, wgramolili my sie do szoferki „brynczykojka” i udajunc, że jedzie, podrobiali my te jegu gupie łodgłosy.

Jurasowi, szak buło mało ty zabawy wew jazdę na niby, guli tego ciyngiym zaczuł majstrować przy wszyćkich wajchach, knypsikach i pedałach, jakie nojdnuł wew ty szoferce, oż nagle „brynczykojko” szarpło, zatrzeszczało, zakaszlało i pumału ruszuło do przodu wew kierunku płota, za którym buł ogród jedny wiary po sumsiedzku, kole ty bazy.

My, sfefrani, wypryśli zez ty szoferki i dali wew skok du sie na podwórko nie czekajunc, co sie wydarzy i nie obglundajunc sie za sie. A tymczasym „brynczykojko” samo łoboluło płot, wjechało na rajki do łogrodu i dopiyro zatrzymało sie na pniu starygo łorzecha, który tam akurat rósł, co gdyby go tam wew tym ogrodzie nie buło, to niewiada, gdzie by sie ta jazda skuńczuła.

Stróż, łobudzuny dziwnym hałasym, zmiarkowoł, co chebać ktuś kce ukraść auto, wiync zadzwuniuł po szkiołów. Ci zaś, jak przyjechali, łobwunchali wszyćko doobkoła auta, ale nie kapli sie, co jezd zez nim lołz, że zaparkowoło wew łogródku, wiync aby naskoczyli na stróża, co źle pilnuje, bo na pewno śpi guli tego, co nic nie widzioł.

Zaś nasi łojce, co sie tam zeszli razym zez inkszum wiarum zez sumsiedztwa, eknuńć, co sie stanuło, że oż szkioły musiały przyjechać, aby szpycli na sie i zaro się jorgli, ktu tu rychtyg nawywijoł zez tym autym. A zaś finał buł wew chaci.

Nojsampiyrw przemówiuł posek łod łojca portków, a zaś późni usłyszeli my: „Jak jo jeszczyg roz poczuje od wos bynzyne i tum zojche zez tegu poniymieckiygo trupa na kółkach, to tak wum tyłki złoje, że bez tydziyń nie usiundziecie”. Zaskoczyni tym niespodziywanym i szybkim odnajdniyńciym bez niuch sprawców, nawet nie próbowali my sie wypiyrać, że to nie my.

Aby do dzisiej zez bracholami nie wiymy, skyndyk łojciec wiedzioł, jakum zojchum zalatuje „brynczykojko”. A może jeszczyk zez wojny buł to jaki szwabski smród, co go łojciec pamiyntoł zez „Rajchu”, jak go Niymcy wywieźli na roboty?