Blubry zez Kościana

Wew muzycznym kryngu

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Wew przedszkolu i zaś latym na półkolonii łobowiunzkowo my musieli ciyngiym umieć akuratnie spiywać łoprucz stary niedźwiedź...., Chodzi lisek..., czy mum chusteczke ..., jeszczyk takie jak: naprzód młodzieży świata..., ukochany kraj...,abo tyż wyklynty powstań ludu zez ziymi... Nie bardzo my sie kapowali ło co tam wew tych kawołkach loto, ktu i za co jezd wyklynty, ale bez skóre my czuli, że to mo coś wspólnygo zez tym wunsatym ruskiym generołym wew biołym wjskowym ańcugu, co go wszyndzie połno nawet wew elementorzu. Kożdyn na rannym apelu pape dar co sie wmieści aby nie podpaść.

Wew podstawówie to sie musowo należalo do chóru. Zez grubym bebkiym choć jeszczyk na fleku Wuja, bo takie mioł przezwisko pan łod śpiywu, prowadziuł werbunek do chóru gdzieś tak łod trzeci klapy, i jak któro juchta łoszukańczo buczoł na próbie co by sie nie załapać, zaro dostoł fange smykiym po łbie i słuch mu sie wrocoł. Wuja mioł fest kluke do kumbinatorów co to jeim niby słóń na ucho nadepnuł. Repertuar chóru buł taki barzy klasyczno - ludowo - polityczny, głównie do obsługi akademii szkolnych. Spiywali my: Na pólku świtało, co nie buło sprośne ino ludowe, Kościańskie zygary ale i hymn polski a nawet Gaudae amus.

Już wtyn czas interesowała nos tyż muzyka na fali eteru, znaczy sie zez radia i nie tylko. Najprzód to my wew chacie mieli radio „Pionier” wew ebonitowy kaście. Mało co buło można zez niego usłyszeć, bo Łojciec jak tylko mioł czas to krynciuł knypsikami co by złapać „Wolnum Europe” a tego buczynia, co przeszkodzało wew słuchaniu durch nie szło za długo spiłować. Zaś jak tyn „Pionier” wylundowoł na śmietniku, zez tegu co mnie korciuło szpeknuńć co to za fiksmatynta wew nim wew środyszku grajum, a może sum sie spsuł i łod starości dostoł sztycha,– (jakoś za doś to tego nie pamiyntum), Łojciec przytorgoł do chaty wielgum drzewniannum kiste zez klawiszami jak u forteklapy, zez fajnym magicznym oczkiym niewiada do czego.

Nazywało sie to ekstra radio „Mazur”. A buły to czasy bigbitu. Wew nocy to sie słuchało „Radia Luksemburg” a zaś za dnia to na Bambinie, takim rozrylotanym gramofunie zez wajchum na trzy biegi 33,45 i 78 obrotów, akuratnie do płyt zez polskim bigbitym. Na poczuntku to byli aby Czerwuno i Niebiesko Czorni zaś potym namnożuło sie tych bigbitowców że szkoda wymiyniać. Zaś na „Bitelsów” „Rolingstonesów” i całum fure bigbitu zez zachodu tyż nojdnuł sie cud techniki, płyta pocztówkowo. Taki kawołek plastikowy pocztówki zez wyśrupanymi rowkami do puszczanio muzyki na Bambinie. Rowki te zaś grajały charczunc i dudniunc jak wew studni, ale za to najwiynksze bigbitowe światowe przeboje. Wew tym czasie zez czynnygo prześli my raczyj na konsumpcyjne łobcowanie zez muzykum.

Dopiyro wedle tego jak num ciyngiym łodbiuło na punkcie gitary, a buło to gdzięś tak barzy po podstawówie, zaczły sie num nowe czasy łobcowania zez muzykum. Wyhandlyrzyli my od jednygo kumpla za jakiesiś tam skarby i wyrychtowali starum, ledwo trzymajuncum sie kupy gitare bez strun zez wykoślawiunym gryfym. Widziało sie num, co kożdyn jedyn mo zadatki na Presleja abo Czecha Niemena. Nojwiynkszy cug do gitary miol mój młodszy brachol. Mi zaś doś rychło przeszło razym zez pryzglami na pazurach. W dodatku gitara buła nie dla szmaji. Barzy pasowoł by mi jazban co sie szło na nim wyżyć zez osobna kożdum łapum i giyrum. Zaś młodszy brachol, łun to mioł ino dar i dryga do śpiywania, bo jeszczyg za gzuba popisywoł sie na różniastych imprezach naszy famuły swojum interpretacjum „Woziwody” – takiygo jednygo znanygo szlagieru.

Tero zez gitarum jak już rug cug opanowoł wszyćkie chwyty na glanc to spiywoł i groł jak sum Elwis abo jeszczyk lepi. Rychtyk tyż zez wiarum z naszy eki założyli my, korzystajunc zez działalności świetlicowy jedny kościański firmy, własny zespól bigbitowy wew składzie, trzy gitary, jazban, forteklapa, późni jeszczyk akordiun, saks i trumbka. Całko aparatura i instrumynty buły ganc nowiutkie i mo sie rozumieć buły własnościum ty firmy. Firma zaś stalowała sie, że mo swojum kapele zez młodzioków co jeim tylko graje.

Zez czasym stworzało to pewne trudności wew użytkowaniu tych jeich muzycznych klunkrów na wystympach gościnnych, takich różniastych chałturach, przeważnie na jakiemsiś wygnajewie, na weselu, na miganie wew remizie, abo inkszych chamskich zmogach. Zawiścili co by my sie za doś nie dorobili jeich kosztym. Nierzadko to my fest ciyli do biołygo rana na niejedny imprezie.

Buł to najpiynkniejszy okres wew naszym, choć krótkiym, bo ino kilkuletnim muzykowaniu wew ty kapeli, szag do czasu, oż wiara zez zespołu nie powyrastała i nie porozłaziuła sie po świecie wew dorosłe życie. Ale feste wspumniynia kożdyn jedyn du sie zachowoł. Chyba, że lider Mietas, którygo już na tym świecie ni ma. Ciekawe kumu łun tam tero graje i na czym bo bestia buł uzdolniuny jak mało ktu i co by wew łapska nie chwyciuł to zaro na tym groł.