Blubry zez Kościana

Wew harcerski drużynie

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Buło to cheba wew czworty klapie, jak żym sie zapisoł do harcerzy, do drużyny imiyniym tegu rycerza, co ciyngiym szczerum prowde godoł, a nazywoł sie Zawisza Czorny. Rychtyg bez to chusty ty drużyny buły czorne. Bułym dumny zez mundurka, co mi go matka saprawiuła, łodkupujunc łod kulawygo Jacha zez szósty klapy, bo Jachu bez łostatni rok wystrzeluł i zrobiuł sie łożgol. Musieli na te gideje winkciejszy mundur wyrychtować.

Mój nowy strój buł dziebko wyblakły, bez to żym wyglundoł na starygo wyge wew harcerstwie, chocioż póki co, bez krzyża, bez naszywków na rynkowie i zez śnurym szeregowygo. Ale już po wakajach, a rychtyg po łobozie został żym nie belejakiym parzyngum wew harcerstwie. Ciyngiym bez to, że żym sie nie łoszczyndzoł i zdobuł żym kupe sprawności, jak kuchcik, sobieradek, sprawne rynce, aktor (to za wystympy na łognisku), przewodnik, leśnik i jeszczyk pore, co mi mało co miejsca łostało sie na rynkowie łod naszywków. Nu i nojważniejszo rzecz, to przysiynga, czyli taki krzest.

- „Mum szczerum wole cołkiym życiym pełmić służbe Polsce Ludowy...”
Tak sie zaczynały słowa ty przysiyngi, chocioż wew przedwojynny ksiunżeczce mojygo łojca stojało napisane: „Mum szczerum wole cołkiym życiym pełmić służbe Bogu i Łojczyżnie”. Łuni tam przed wojnum jeszczyg nie wiedzieli, co kiedyś bydzie Polska Ludowo i harcerze bydum tak rychtyg ciyngiym zajynci służbum ty ludowy, że na Pana Boga zbraknie jeim czasu, chyba że po cichu, jak który zeblyknie mundurek wew niedziele. Zaro tyż dostoł żym ksiunżeczke i krzyż harcerski, a po łobozie awansowoł żym na zastympowygo wew naszy drużynie Zawiszy.

Na tym łobozie miyszkali my wew hangarach, takich wielgich namiotach wypożyczunych łod wojska, spali my na pryczach zbitych zez sosnowych kołków, na siynnikach ze słumum, co kożdy sum se nusioł napkać. Wew tych namiotach, jak klara świyciuła, to buło cosik duszno, capiuło pleśnium i szkarpytkami a zaś, jak buła fest gisuwa, to siurało zez tych namiotów, gdzie popadło, co my nie nadunżyli menażków podstowiać, bo sie rug-cug robiuły połne.

Stołówke mieli my tyż pod chmurkum. Stoły i ławy buły zez surowych dechów, na sosnowych kołkach, na fest wbitych do ziymi. Cołki czas fajnie pachły lasym i żywicum. Aby jak siumpiuło, to trzeba buło zez menażkami zgolać do namiotu i szamać na pryczy. Ale tak, to szło spiłować a nawet buło wesoło.

Codziynnie rano i na wieczór buł apel. Zastympy, wew mundurkach, ustowiały sie wew czworobok, na wyznaczunych miejscach . Zastympowi meldowali co jest lołs, czy aby ktu nie choruje. Potym kumyndant łodczytywoł swoje i jaki bydzie podział łobowiunzków. Ktu mo dyżur wew kuchni. Wiycie, takie tam struganie pyrów, szorowanie wew jeziorze pioskiym gorów. Dali zaś, ktu mo warte wew dziyń, a który zastymp wew nocy. Jakie bydum zajyńcia, zaś ktu sie wyóżniuł, a ktu podpod poprzedniygo dnia. Zaś na kuniec apelu wciungniyńcie flagi na maszt. Roz aby nie buło co wciungnunć, bo jum wew nocy gibli jakiesiś spryciorze zez innygo obozu, kiedy warta sie skipła aby na chwiułke. Porute mieli ci zez warty do kuńca obozu i trzy razy karnioka, znaczy sie dodatkowum służbe wew kuchni, akurat jak sie grochówa przypoluła wew kotle kuchorzowi. Żol buł na te gilejzy sie gapić, jak sie zez tym kotłym mynczyli uślabrani jak proszczoki. Takie to buło łobozowe życie.

Do dzisiej wspuminum chwile przy łogniskach zez wycami i piosynkami, co my je co pore dni łorganizowli. Nie wiym, czy aby dzisiej harcerstwo, chocioż już na Polske Ludowum nie muszum przysiyngać, jest tyż tak prowdziwe i atrakcyjne jak downi.