Blubry zez Kościana

Jak my z Jurasym bachali sie wew kanole

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Tegu dnia klara doś plożuła od samygu rańca, wiync jak my spucli śniadanie, a kożdy wrumboł wuchte sznytek, jo i moi brachole, Jachu i Stachu wzięli my badejki a na druge po tytce rodysków i wyknaili szagum bez łogrudki na kanoł, co by się wybachać.

Po drodze przyknajuł się do nos Juras, nosz sumsiod z drugigu podwyrka. Łyn lubił się stalować, że najbarzy mu ploży bachanie na granacie. Trzebno wum wiedzieć, co granat, to tako wyrwa na kanole, gdzie nie jest miałko jak wszyńdzie, ino jest tam dziura na jakie 2 metry jakby ktuś handgranate ciepnuł. To wiymy, bo roz my długim kneblym grunt badali.

My z bracholami, chociaż mielimy fefra, bo ino kawałek pieskiym każdyn umił przepłynuńć, tyż twardo chyńć bachania się na granacie orzekli Jurasowi. Jak my przyknaili na granat, Juras zaroz piyrwszy zewlyk portki, bo bluzke z krybunków zewlyk już wcześnij po drodze i z rozpyndu doł kepa do wody. Ale jak sie wynoroł, to najpierw pokozała się jego goło żyć, bo badejki mu się zatrzymały rychtyk na piyntach. Zresztum to nie buły badejki, ale jakiesiś stare galoty łod łojca zez parchlatum gumkom, wiync mu się na bebku nie chciały trzymać. W ostatni chwili capnuł te galoty, co by kanołym nie odpłynuły do morza.

Nabijali my się zaś potym z Jurasa, bez cołki tydzyń i chichroł się każdyn jedyn, co tyn bajer od nos usłyszoł. Zaś za wiele my godać nie mogli, bo Juras się wnerwiuł, a buł od nos pare lat starszy i powiadoł, że jak byndziymy o tym paplać, to num naszczylo po kalifach i tak num przyfanzoli wew sznupe, że wszystkie kielochy pogubiymy.