Blubry zez Kościana

Na ryby

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Bez cołkie lato, a nawet łod wczesny wiosny zaś do późny jesieni, robili my wyprawy na kanoł na ryby, a jesinium do racockiygo lasu na bedki. Niektóry szczun, jak tylko nastały dziebko cieplejsze dni, dostawoł ambe na tle rybków i ciyngiym paploł ino o tym szporcie.

Na naszy ece kożdyn sie mioł za fest rybkorza, chocioż retynta do tegu szportu buły takie raczyj dumowygo wystworzynio. Kijoszki na wyndki zez leszczyny, żułka aby na samym kuńcu łod hoczyka do spławitka, a zaś dali to przeważnie ciyngiym szpagat, spławitko zez korka od berbeli abo zez pióra gysi, a ciynżąrek zez plumby ołowianny. Do tego jeszczyk puszka na glizdy, tytka zez grubszum sznytkum chleba i woryszek na ewentualnum zdobycz. To buło całe podstawowe wyposażynie rybkorza.

Najsamprzód trzebno buło na łunkach kole kanołu poszukać pod dornium glizdów abo nazbjyrać takich roboszków, co sie chowajum wew knebloszkach wew miołki wodzie blisko brzegu, a nazywajum sie kobuchy i już można buło łowić rybcie. Szło sie rychtyk wedle kanołu, oż do Gryżyny, abo po prawy strunie łodbijało sie ze szagi wedle kanołku na doły nielyngowskie. Tak czy siak buło to coś kole dziesiynć kilosów wew jednum strune.

Mo sie rozumieć, że przez całkum droge przy kożdyj wyrwie robiuło sie przystanek, co by zarzucać wyndke i to jak najdali łod brzegu, jednako nie plumpać czubyszkiym knebla wew wode, żeby ryby nie zgolały, ino brały. Czasym sie jaki kiołbik abo pitlejka uhoczuła, a buło że i łokunek. Wiynkciejsze sztuki jakoś nie buły przekunane do naszy przynynty i nawet na żuchlany chlyb nie brały. Abo może jeich tam wcale nie buło.

Bywało, że wyndki łot tego zarzucanio pomojtały sie abo zahoczuły ło kapeluny wew wodzie i trzebno buło pory i reble zdjuńć i na bosoka wew gajdach wknaić sie do wody, co by tymu pomojtaniu zaradzić. Jak który wyloz potym zez kanołu, buł nieźle uślabrany łod glajdy, jednakoż inkszygo sposobu nie buło.

Kożdyn mioł ino wew zapasie najwyży jeszczyk jedyn hoczkyk. Tylko Kakuś, ta wylynga, psianyga mioł wew pudołku połno wszelakich fiksmatyntów do łowjynio i nosiul to wew rugzaku na krybunkach, nie buło rady, żeby mu co głabnuńć. Chocioż jak Marychowi urwała sie żułka zez hoczykiym, ciynżarkiym i spławitkiym i nie szło jeich wew wodzie najdnuńć, to Kakuś go poratowoł i kumplet wszystko pożyczuł (chebać na wieczne niełoddanie). Buło to nie cołkiym nowe, ale jeszczyg zdatne.

Zaś wieczorym Marych na ece pokazywoł wiarze, jako sztuka mu wyndke zerwała. O mało co łapska mu sie łod tego pokazywaniu rozmiaru wyciungły do ziymi. My zaś wiedzieli, jak to buło, ale jak sie najdnuł jaki papudrok, co wew te bajanie Marycha uwierzył, to my kalafy ciyngiym pozamykali, co by sie poruta nie wydała.