Blubry zez Kościana

Wuja Stachu

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Dzsieś pod kuniec roku szkolnygo wew trzeci klasie naszy lani, chebać buło to wew maju i pewnikiym buł to puniedziałek. Dobrze pamiyntum, bo rychtyk puniedziałki buły najgorszymi dniami wew cołkim tygodniu, bez to, co mieli my oż sześć leji, w tym dwie polywy i dwie matmy i szli my na wpół do dziewiunty, a kuńczyli kole trzeci po obiedzie. Łokropnie ciynżko buło spiłować wew puniedziałek wew lani po niedzielnym nygusowaniui i akuratnie wew maju przy taki fest pogodzie.

Toteż jak na długi przerwie przykajuł sie du mnie wuja Stachu, jorgłym sie, co tyn puniedziałek może jeszczyk być zaliczuny do udanych, jak żym usłyszał, co wuja Stachu kce.

-Marych, ide do miasta. Mum coś do kupinia. Jak pódziesz zy mnum, to postawie ci oranżade, a może nawet lody.

Nie zastanowioł żym sie ani minutki i po chwili, nie szczypiunc sie o tornister, co zostoł wisieć przy moi ławce, szparko zasuwali my z wujym Stachym do miasta. Papa mi sie chichrała do klary i oż ślinka ciekła na tum obiycanum oranżade i lody. O lani cołkiym żym zapumnioł. Zaro tyż sie okozało, że wuja Stachu ni mo nic do kupinio, aby tak godoł, bo mioł łochote sie przejść, a nie lubiuł łazić sum. 

Zaś dali łokozało sie, co zapumnioł potmanei zez bejmami i mo aby złoty piyńdziesiunt drobnioków wew kiejdzie luzym, co starczy aby na jednum oranżade na spółe. Dopiyro żym sie fest zdrzoźniuł na wuja za te rewelacje, ale wuja godo:
-Marych, ty nie borchej sie na mnie, na razie mumy na jednum, a zaś późni coś sie wymyśli i coś poradzymy na tum biedy.

Nie buło rady, zez jednum oranżadom poszli my na planty kole Obry, uczapili my sie na ławce i popijumy zez flaszki ciepłe, landrynkowate, bez gazu, myntnawe bebły, co udawały oranżade. Pomyśloł żym, że po prowdzie co inkszygo spodziywołym sie po obiycankach wuja Stacha, ale co by nie godać, lepciejsze to łod mynczynia nudnych słupków zez liczbami dodatniymi i ujymnymi na matmie, co sie akurat rozpoczuła bezy mnie.

Na razie nie martwiuł żym sie, co jako bachanzdryja zez tego bydzie. Szak wuja Stachu obiycoł, że mnie usprawiedliwi. Aby szpycłym na niego zez winkla i choć poszed mi na nerwy bez to oszukaństwo, nie strojułym muków udając, że jest fest.

Już mieli my sie podnieś zez ławki, a tu nie wiada zez kyndy, zjawiuł sie Kakuś, ta wylynga, niezguła, tyn papudrok, i zez daleka drze pape:
- Cześć, Marych! Tej, a ty nie wew lani, nie? Przepadły ci leje?
- Przymknuij sznupe! Co sie drzesz! Mosz joba czy ambe zez przerzutkum?
- Wyrywej wew kieretyny zez kyndy żeś przyloz, a nie zadawej gupich pytań, bo my tu zez wujym Stachym przyszli wew ważnyj sprawie.
- To jezd wuja Stachu? Ady idź! Co to za jedyn?
- Nie wierzysz, o zakład ? O dyche. Moge ci udowodnić. A mosz bejmy?
Kakuś zawsze mioł przy sie kase.
- Dobra, stoi, ale jak ty do tego przyńdziesz?
Kakuś, pewiyn co mo zakład wygrany, wetkoł łape do kiejdy, dzwuni bejmami i chichro sie pod klukum.

Bez to, że zapewninia wuja, że on jest mój najprowdziwszy wuja nie przekunały Kakusia, poprosiułym wuja, co by poczekoł tu na nos, bo za chwiułke bydum bejmy na lody, ino zez Kakusiym kopne sie tu niedaleko do ciotki Heli.

Ciotka Hela wew papilotach i wew szlafroku otwarła num drzwi.
- Marych zez kyndy ty sie tu wziułeś? Czymu nie jezdeś wew lani?
- Leje num niektóre przepadły, ale ciocia, jo sie musze zez jednum ważnum sprawum spuścić na cie. Czy Stachu to jezd prawdziwy mój wuja?
- Ależ bez niczego! Przecież ci to niedawno wyklarowałam. A o co ci się, synku, rozch...

Co tam zdziwiuno ciotka Hela mamrotała, to my zez Kakusiym już nie słyszeli, bo wziułym go za chachoł i rug-cug wywlekłym na ulice.
- Dawej dyche, słyszołeś gamuło, co ciotka Hela godała. Una ciyngiym prowde godo i nie wiy, co my sie założyli.

Kakuś zez łociunganiym, nie wiedzioł sobie rady, zez gupkowatym wejrzyniym wrynczuł mi przegranum dyche. Jednak musioł żym piyńć złociszy łodpalić wujowi Stachowi bez to, co przekunoł mnie, że bez niego nie bułoby wygranyj i jak by co, to un nie pódzie mi na rynke i usprawiedliwiynia nie bydzie. Zaś potym buły obiycane lody ino fundniynte nie przez wuja, za to jo podzielułym sie zez tym ciamajdum Kakusiym, bo mi sie zrobiuło unygo żol, co znowyk tak łatwo doł sie łograć. Ale zez Kakusiym tak zawsze.

Nastympnygo dnia ledwo żym wloz do klasy, dopadła mnie wychowawczyni i na mnie:
-  Chłopcze! Dzieś sie wczoraj zadzioł.? Już my chcieli dzwunić na milicje.
- Byłem wew mieście zez wujym Stachym. Szak obiycoł, że mnie dzisiej usprawiedliwi. Co? Jeszczyk tego nie zrobiuł? Zaro go przyprowadze.
- Co? Skund? Jaki wuja??? Ale dobrze, że chociaż z wujym, a nie sam.
- Un tu jezd zaro obok wew drugi A!!! - wyjaśniułym...
- Ach to tyn pungiel, co próbowoł rano coś paplać ... i to jezd tyn twój wuja... a ja ni miałam czasu....

Ciotka Hela buła najmłodszum siostrum moi babci Jadzi, doś późno ochajtała sie zez wujym Franiym, a Stachu to jeich synek, choć młodszy ody mnie o rok, to jednak mój wuja najprowdziwszy. Trudno sie dziwić Kakusiowi, co ni móg zajarać ty nadzwyczajny sytuacji i wychowawczyni, że nie przyjuła usprawiedliwiynia, choć żym wuja zaro przyprowadziuł.

Zaś dopiyro jak matka szpycła wew dzinniczku, co nagrygoluła wychowawczyni, sprawa sie rypła i wew chaci to łojciec bez miesiunc ryncznie mi wykłodoł wszelkie zawiłości pokrewiyństwa, co bym sie znoł ktu jezd ktu, i co mi zez tego przyńdzie, do tego ekstra mi zadawoł cołkum fure słupków do nadrobiynia matemy, co by mi nigdy nie przyszły do łba jakiesiś fantazje na długi przerwie,
a szczególnie wew puniedziołki.