Blubry zez Kościana

Wakaje na wsi

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Na wakaje przeważnie wysyłała nos matka na wieś do ciotki. Ciotka zez swojym mynżym miyszkali na wsi wew szkole, bo wuja buł kierownikiym ty lani, a ciotka nauczycielkum. Mieli tyż niewielkum gospodare. Sama szkoła fest sie prezyntowała. Buł to doś wielgi budynek zez czerwuny cegły i chybać jedyny piyntrowy wew cołki wsi. Mioł hydrofor i elektryke. Szkoła, chlywiki, łobora, stodoła i wielgie drzewnianne wychodki na sporum grumade tyłków naroz, otaczały niemałe podwórko, które buło zarazym boiskiym szkolnym.

Tero we wakaje buł ciyngiym spokój, bo wiara zez ty lani pumogała na swoich bamberniach wew żniwowaniu, pasiyniu i doglundaniu stworów. Wuja godoł, że na wiosce „gdzie duże wychodki, a mało stodoła, tam na pewno szkoła” Mało stodoła, znakiym tego, co gospodarstwa nauczycieli buły doś niewielgie. Ciyngiym najwyży pore morgów ziymi, ze dwa krówska, pore proszczokównu i wszelki gad pierzasty, co lotoł i fyroł po podwórku. Na wynkciejszum gospodare ni mieli uni czasu, a i tak wew żniwach pumogali jeim łojce ty wiary, co miała kłopoty wew zaliczyniu kolejny klasy wew lani.

Jo akurat zaliczułym drugum klase i piyrszy roz bułym zez mim bracholym na wsi Miyszkali my wew te wakaje razym zez naszymi kuzojami, Stachym i Jurasym wew pokoiku ekstra wyrychtowanym na strychu szkoły. Buło nieźle, chocioż troche capiuło myszami, ale num to nie bardzo przeszkodzało. Buły gorsze wsiowe smrodki, do których my musieli nasze kluki przyzwyczić. Dla nos, miastowych, wszyćko buło ciyngiym git fajne, wiync pasowało num pumoganie wew wszyćkim, na co num wuja pozwoluł.

Jednygo razu bez niedomkniynte drzwi łod chlewika proszczoki sie wymkły i rozlazły po cołkim podworku. Zaro tyż zabrali my sie do jeich zaguniania, ale chebać te świnie wyczuły, że czyńść ty nagunki cośkolwiyk mo fefra i miast sie dać zagunić, ruszuły proststo na nos. Wew mojum strune zasuwoł spory knurek i nim sie jorgłym, co jezd lołs, wprys mi miyndzy giyry, a jo zaś na oklep jak na kuniu ino tyłkiym do przodka przecwałowołym tak zez pół podwórka, oż mnie spocunygo i blodygo łod strachu mój „wierzchowiec” śwignuł wew kałużywe kole łobory. Sum pognoł tyż chebać dziebko przestraszuny na powrót prosto do chlywa.

Zaś potym wszyscy so fest żartowali zez ty moi jazdy na świni, a jak mi cołko ipta zez ty przygody minuła, tyż sie zez tego chichrołym. Ułożułym nawet sobie takum śpiywke: „Jak żym jechoł na świni, tom sie trzymoł szczecini. Kiepskie buło to trzymanie, rychło wew błocku lundowanie”.