Blubry zez Kościana

Sami wew chacie

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Stanuło sie tak roz, że zez bracholym na jakie dwa tygodnie ostali my sie sami wew chacie. Miołym wtynczas jakie siydymnaście lot i buło to wew wakaje. Łojciec zez matkum byli precz zez chaty. Pojechali na jakiesiś wywczasy czy cóś, dokładnie nie pamiyntum. Zostawili num, znaczy sie mi i młodszymu bracholowi, dziebko bejmów i przykozali, co by my sie sprawowali jak sie należy. Nie urzundzali żodnych imprez, bumsów, migany zez big - bitym, a bróń Boże, prywatki zez melami bez światła, co sie rychtyk ciyngiym psuło przy taki łokazji, i nie wystworzali inkszych gupot, co by sie chałupa nie spoluła, i żeby mieli do czegu wrócić zez tych wywczasów.

Zaś, cheba wew złum godzine, dali num te swoje przykazania, bo akuratnie rychtyk wszyćko, abo prawie wszyćko, sie wydarzuło, co sie ni miało prawa dzioć. Zaro drugiygo dnia dymówa i smród łokropny waluł zez wszyćkich łokiyn, zez winy rundla, co sie wew nim spoluły szagówy zez skrzyczkami, naszykowane bez matke na jakie trzy łobiody. Mniejsza o rundel, bo i tak buł stary i koślawy, mniejsza ło to, że bez pore dni wew cołki chacie capiuło spolunym, ino po stracie szagówów, bo my so po nich obiycywali fest wyżyrke - żałość w nos zapanowała nie do spiłowaniu. Zaś cołko wina spadła na mnie, bo jo żym te szagówy wstawiuł na angielke i zaś wyciungniynty zez chaty na dwór bez Ede, co sie zez nowum blazum do kitowania rychtyk przknajuł, całkiym mi sie ło szagówach na angielce zapumniało.

Dopiyro żym sie jorgnuł co jezd lołz, jak num zaśmierdziało na podwórku i ekli my dym, co waluł zez uchylunygo łokna, jak zez parowoza zaro po nachajcowaniu. Musieli my tyż sumsioda, starygo Zyge uświadumić, co by nie dzwuniuł po strażoków, bo to ino gornek zez szagówami tak czadzi. Nie buło rady, trzebno so buło inaczy jedze naszykować. Po prowdzie zostoł num olgachny jak wymborek gornek ańtopu zez chabasym i drugi ciut mniejszy, wew którym matka naważuła num ślepych rybów, tyż na jakie dobre dwa abo nawet trzy łobiody.

Po stracie, potrawy te zdały sie być baży takie zwyczajne, mni antrakcyjne, a my so nawtykali do łbów, co szamać bydymy coś ekstra, skorno jezd tako łokazja. Po namyśle, uradzili my razym zez kumplami i melami zez naszy eki, co jeich nie wiada zez kyndy sporo sie do nos nazłaziuło, że nastympnygo dnia lajsniymy so dla wszyćki wiary wystawny łobiod, aby co kożdyn coś zez swoi chaty przytorgo, co mu sie udo głabnuńć.

Choć to buły wakaje, jednakoż kupa wiary sie łostała siedzieć bez tyn czas wew chaci i ciyngiym sie nudzili. Szak ni mieji co ze sobum zrobić, wiync chociż kożdyn jedzy pod dostatkiym mioł u sie, napolili sie na tum antrakcje, co miła nium być ta szykowno uczta u nos na wolny chacie. Szak na ece nik zez kumpli takich komdsztrasów jeszczyk nie wywinuł bez wesela piyrszy kumuni abo krzcinów.

Zaro tego samygo dnia, pod wieczór, chudy Mietas zez Zbiniym przytośtali wew worku dwie kury. Godali, że to jeich, ale jakoś u nich nigdy żodny grzyndy ani szopki, co by buła za kurnik nie ekłym. U nich wew chaci za bardzo sie nie przelywało. Już żym mioł na kuńcu jynzyka pytanie "Lod kiedy te ptoki sum jeich?”, ale Mietas, co sie troche hoczuł, gibko mnie wyprzedziuł:” Ło...ło..łotwiyrej zaro szopke i naszykuj k...kawoł ryczki abo piynek zez toporyszkiym, co jo te ptoki łooo...łoporzundze. A zaś zez wielkum wprawum zabroł sie za kury i ruk- cuk łoskuboł wypitrasiuł, wypluskoł pod kranym na podwórku i przyniós do kuchni gotowe do gorka. Musioł psiajucha juz nie roz inksze “swoje” kury, co je chybać pod wyrkiym chodowoł, łoprawiać, takiygo mioł dryga.

Zaś, co rychtyk do niego ciygiym nie pasowało, wew szopce zrobiuł dokładny ordung, fest uskrumniuł po swoi robocie, bo anii jedno piórko sie nie łostałoi i wycpiul wszyćko bez płot do śmietnika sumdsiodowi, starymu Zydze. (Zyga zaś nie dboł o śmietnik, rzadko go łopróznioł, to i szczurów tam mioł połno. A głodny szczur to nawt kure, podobno, załatwić potrafi.)

Za smażynie i rosół, na drugi dziyń, tym razym, zabrały sie mele, co sie znały na ważyniu jedzy. Jo zaś bułym łod kuchni łodstawiuny, wiync by nie być gorszy łod kumpli, co sie tak fest postarali, wytośtołym zez piwnicy antałek starygo wina zez świyntojanek. Łostało sie pore lot na zad i wszyscy o nim zapumnieli, aby nie jo, mo sie rozumieć, co żym je sum wew ciymnym kuncie onegdaj łodstawiuł, i strym luńtym przykrułym co by nikogo nie drażniuło i tero buł jak znaloz do naszygo łobiodu.

Ino zaś potym co niektoro wiara coś dziwnie długie posiedzynie miała wew wychodku. Abo to wino buło jeszczyk za młode abo kury za stare. Doś że jeszczyk pore proszunych łobiodków łodbuło sie, ale już bez wina i nikumu nic nie zaszkodzuło. Aby na ece godali coś o szczurach u Edy, że baży goży szkodliwe sie zrobiuły i cza sie brać za jeich tympiynie. A jak nasi staruszkowie wrócili zez wywczasu, nimogli sie nadziwić, że tak dobrze my sie gospodarzyli, że jeszczyk nawet num troche bejmów sie łostało.