Blubry zez Kościana

Dubelt nie do żdżarcia

Posłuchaj:
pobierz plik mp3

Wew październiku, cheba to buło wew tysiunc dziewińset sześdziesiuntym siódmym roku, abo coś kole tego, cołkiym niedowno, dwa moje kumple, Rychu i Adziu, co mioł tyż przezwisko Plyndz, bo buł gylejza ciynki i jakiś taki nieudany, zaczli pobierać, do kupy zez inkszum wiarum, nauki na WSE wew Poznaniu. Dubel buł zez nich nie do żdżarcia. Rychu łożgol, zez długiymi szwajsami, feste szyroki wew klocie, łopoluny na papie, blundas zawżdy wypachniuny, taki raczy fiflancik zez tych, co se robium grzebiyniym przedziołek na glacy, jak idum nynać do wyra, nu i pies na baby.

Zaś Adziu czyli Plyndz, należoł raczy do tych mnij urodziwych szczunów, tak pryszczaty na papie, jak i cały buł jak tako pokryncuno mizerota. Wew bele jakich lumpach, kłaki na łbie potargane i tłuste, i ciyngiym na sznupie nieochrympany zez tych pipiotków, co mu sie świgły. Ino wew makówie mioł fest poukłodane i studiowanie szło mu jak po maśle, czego o Rychu nie dało sie powiedzieć. Nie, co by buł ciymnota i ćwierćinteligynt, ino że lata studynckie mu fest pasowały i rychtyg niespieszno mu buło kuńczyć nauki.

Oba kumple byli zez Kościana, czyli bliży niż pińdziesiunt kilosów łod Poznania i wedle tego, co jeich famuły nie należały do biydny wiary, to na akademik ni mili szans, a dojyżdżać banum szansa buła, ino ni mieli znowyk łochoty. Naciugli wiync swoich staruszków na wynajym pokoju. Tyn pokój to buła istno nora na Wrocławskiej, kole Starygo Rynku. Przypuminoł raczy cele wew Rawiczu, trzy metry na jakie sześć, zez łoknym naprzeciw wejścia, na drugiym kiju. Właziuło sie zaro zez schodów, bez żodny antrei prosto do tegu pokoju. Buło tam piyntrowe wyro, staro szafa, koślawy stół, pore krzesołek, zlyw zez ciyngiym kapiuncym kurkiym i kaflowy, byle jaki piec do hajcowaniu wew zimie, a ze sufitu zwisała żarówa wew łoprawce, ale jeim tyn standard nie przeszkodzoł i ani im sie nie śniuło, co by coś uskrumnić czy poprawić.

Do ty nory Rychu sprowadzoł ciyngiym jakiesiś mele, a Plyndz ino sie śliniuł i łypoł zazdrosnym ślypskiym. Roz to mu nawet Rychu narajuł takum jednum, pulchnum, rychtyk du niego, ale aby jum Plyndz dotknuł zimnym i ciyngiym spocunym łapskiym, to zaro sie zawinuła i smykła do chaty. Ale za doś sie nie przejuł, aby łod niechcynio odbrynknuł: tej, Rychu, ta franca rychtyk mnie nie rajcowała, chebać miała coś zez deklym, co ciyngiym muki strojuła i szła mi na nerwy. Sum jei kozołym zgolać wew kieretyny, bez co, tak sie rug-cug zawinuła.

-Tej, łe jery, ady idź wew pyry, nie staluj sie i nie godej piyrduł. Szak to buła fest laska. Czego miołeś fefry, co, nie umiołeś jei zabajerować? Tyżeś jest jak tyn kejter, co głośno szczeko. To ty strojułeś muki, bo mosz ambe zez przerzutkum. Zaś zez melum trzebno sie dziebko kramować, a nie pkać sie zaro zez łapskami, ty parzygnocie. Znowyk bydziesz kusić po nocach, jak stary kaker i zez winkla szpycować - łodpoluł Rychu.

Zaś siedli se na ryczkach, zapolili po ćmiku, rozłożyli na stole Trybune Ludu jako łobrus. Wywlekli zez szafy chlyb i dżem, i zaczli kroić sznytki, co by spucnuńć kolacje jakby nic sie nie wydarzuło. Wiadomo, tak to rychtyg jest ze studyntami, co razym niejednum tajemnice majum i una zostaje bez cołkoe życie. Szag przeciyż nauka naukom, ale durch najważniejsze jest co inkszygo.

Wiync każdyn jedyn, skorno już te wyższe nauki mo za sobom, kożdyn studynt to kapuje, nawet piosynka o tym jest ułożono, tym nowym studynciokum poradzi, coby – jak ino nauczom sie tego Gaudeamus igitur- wziyni se du sie i do serca słowa studencki piosynki … bo przeciyż wszystkie wykształciuchy ciyngiym ją znajom. Takom rade Wom po cichu daje, ale nie godejcie o tym swoim starszym – uni i tak o tym wiedzom, jak się żyło wew akademiku abo na stancji.

Zaś co sie tyczy Rycha i Plyndza, i zaś tego co żym o nich nablubroł, to wiycie sami. Może tak buło, a może nie. Cheba co Rychu coś pomojtoł, abo dołożuł łod sie, kiedy mi ło tym godoł, jak żym jeich kiedyś łodwiedziuł, wew pore miechów po ty porucie Plyndza. Tero buł zez niego, znaczy sie zez Plyndza, cołkiym udany studaj i fajny szczun, tyle sie wew nim zminiuło, żym go o mało co nie poznoł.

Może to sprawiuły studia, może Rychu, a może i to, że tero już zez melami szło mu fest, a może wszyćko do kupy. Zez Rychym sum ciyngiym kumple, bo uni nigdy na sie rachy ni mieli i chocioż nieroz se ciyngiym przygodali, co inkszo wiara uskuteczniała by downo lafety wew sznupe i dekniyńcia wew kałundek, jeim zawsze pasowało. Chocioż na piyrsze szpycniyńcie kożdyn by pomyśloł, co durch du sie nie byli stworzyni, a jednak... Słowym Rychu i Adziu to dubelt nie do żdżarcia.

Dzisiej to sum rychtyk oba poważne facety, zez swoimi famułami i dzieciokami, co jeim powyrastały na studyntów. Rychu jezd jakiemsiś dyrechtorym wew banku, a Adziu naczelnym wew jedny lokalny gazycie. Mum cichum nadzieje, że chebać sie nie zdżoźnium na mnie, jak jeim czasym bez przypadek, moje blubry trafium na biurko.

A może to nigdy sie nie wydarzy, bo to, co żym ło nich nablubroł, to cheba tyż aby mogło sie wydarzyć, bo tak sie żuło studyntum wew tych latach, a i mnie mogło sie coś rychtyk pomojtać, chocożby bez to, co żym zez nimi czynsto szpycowoł na Teja wew „Scynie na piyntrze.” A po tych komsztrasach, co tam wystworzoł Zenek Laskowik zez tym kakaludkiym Smolyniym, to rug-cug mogło sie wew gorze pomojtać, co buło naprowde, a co aby kabaret.